''Ξύλο μετα - μουσικής'' (προέλευση)

Την φράση αυτή την χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε «ανελέητο ξυλοδαρμό». Η ιστορία της βρίσκεται κάπου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα «έμπνευση» του Αλή Πασά των Ιωαννίνων.


 --Όταν λοιπόν ο Πασάς αλλά και αργότερα και άλλοι τούρκοι αξιωματούχοι εισβολείς βασάνιζαν κάποιον,
διέταζαν να παίζει δυνατά μουσική με έντονα κρουστά, ώστε να υπερκαλύπτει τις φωνές απόγνωσης και τα ουρλιαχτά του πόνου των βασανιζομένων, που τάραζαν την ...ηρεμία των καλοπερασάκηδων τούρκων εισβολέων…

--Παρόμοιο σκηνικό όμως συναντάμε και αργότερα, στα πασίγνωστα καφωδεία (Καφέ Αμάν, Καφέ Σαντάν) της παλιάς Αθήνας της νεώτερης Ελλάδας, όπου όταν έπιανε κανένας βαρβάτος καβγάς, οι καταστηματάρχες ζητούσαν από την ορχήστρα να παίζει δυνατά, για να καλύπτει τη φασαρία… Εξ ων λοιπόν και «ξύλο μετά μουσικής»


ΠΗΓΗ:  musicheaven