Marie Miracle Seignon, 26 ετών, μητέρα της μόλις 8 μηνών Λαντίνα, η οποία, κατά τον φοβερό σεισμό στην Αϊτή τον περασμένο Ιανουάριο, βρισκόταν, με πολύ σοβαρά εγκαύματα έπειτα από.... φωτιά που ξέσπασε στο σπίτι της μια μέρα πριν, σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας Πορτ - Ο - Πρενς.
Το κτίριο του νοσοκομείου δεν άντεξε τον ισχυρό σεισμό και γκρεμίστηκε εξ ολοκλήρου.
Έγινε συντρίμμια.
Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσά τους και οι
νοσοκόμες που την πρόσεχαν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας όπου νοσηλευόταν.
Η μητέρα της, η Μαρί - Μίρακλ (που σημαίνει "θαύμα"), έψαξε επί μέρες το παιδί της χωρίς τύχη.
Της είπαν να το θεωρήσει νεκρό.
Ως και τα τελευταία συνεργεία διάσωσης σταμάτησαν την προσπάθεια και αποχώρησαν.
Εκείνο που δεν ήξερε, όμως, η Μαρί - Μίρακλ ήταν ότι γιατροί - μέλη της Φιλανθρωπικής Οργάνωσης Face the World, που ειδικεύονται σε επιδιορθωτικές επεμβάσεις στο κρανίο και στο πρόσωπο ανθρώπων με σοβαρούς τραυματισμούς, αργά ένα βράδυ, σε μέρος όπου δεν υπήρχαν συνεργεία διάσωσης γιατί τα συντρίμμια είχαν γίνει σκόνη, άκουσαν μια φωνούλα από βαθιά, άρχισαν να σκάβουν το χώμα και κάτω από αυτό βρέθηκε μη μικρή Λαντίνα.
Ήταν σε κακά χάλια το παιδί, αλλά ζούσε.
Στη χώρα επικρατούσε απίστευτο χάος.
Οι άνθρωποι που έσωσαν το μωρό, δεν έβρισκαν που να αναφέρουν το περιστατικό ώστε να ειδοποιηθούν οι γονείς του και, εν τω μεταξύ, ο Βρετανός χειρουργός Ντέιβιντ Νοτ έκρινε πως η κατάστασή της ήταν τόσο σοβαρή που έπρεπε αμέσως να μεταφερθεί στο Λονδίνο.
Τη χειρούργησε εκείνος στο Νοσοκομείο Παίδων της Great Ormond Street και το παιδί σώθηκε.
Στο μεταξύ όμως, η μητέρα της Λαντίνα είχε χάσει κάθε ελπίδα και τη θρηνούσε.
Η Face the World κατάφερε με τις επαφές που είχε εκεί να εντοπίσει τη Μαρί - Μίρακλ στην πόλη Μπιχοτόν και να της πει τα καλά νέα για την κόρη της.
Αυτό έγινε στα μέσα Ιουλίου.
Και τέλος Αυγούστου, με έξοδα της οργάνωσης, "πέταξε" για το Λονδίνο και πήρε ξανά στην αγκαλιά της το "χαμένο" της μωρό.
Θα μείνουν μαζί για αρκετό καιρό ακόμη στο Λονδίνο, αφού η θεραπευτική αγωγή της Λαντίνα δεν ολοκληρώθηκε.
Η πυρκαγιά στο χαμόσπιτο όπου έμεναν.
Τα φοβερά εγκαύματα της μικρής.
Το ένα χέρι της που αναγκάστηκαν οι γιατροί να ακρωτηριάσουν.
Έπειτα ο σεισμός στο νοσοκομείο.
Το θανατικό.
Τα συντρίμμια.
Οι ελπίδες που έσβησαν στη σκόνη.
Και ξαφνικά, εκεί, και τότε, το θαύμα της ζωής.
Μια φωνούλα.
Κάποιος που άκουσε.
Κάποιοι που δίνουν την ψυχή τους για τον συνάνθρωπό τους.
Και έτσι, κάθε μέρα, μετά τη νύχτα, πάντα ξημερώνει..
Μ.Καντζόγλου - Κω
ΠΗΓΗ: i-diadromi
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου