Ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψει στα χρόνια που:

--Οι διαφωνίες τελειώναν με «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί»

--Τα παγωτά και τα φρούτα αποτελούσαν ομάδες βασικής διατροφής.

--Τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρναμε μέσω μίας πρακτικής... «αμπε-μπα-μπλομ»...

--Τα λάθη στη γραμματική διορθώνονταν απλά με το «σκίσε το χαρτί και γράφτο απ’ την αρχή!»

--Η χειρότερη τιμωρία και αγγαρεία ήταν να γράψεις εκατό φορές «Δε πρέπει να ξανα...»

--«Έχω λεφτά», σήμαινε μόνο να μπορείς να αγοράσεις τσίχλες παίζοντας «τον μαγαζάτορα» ή ένα παγωτό στο διάλειμμα.

--Το να γεμίζεις μία σακούλα με βόλους ήταν αρκετό για να σε κρατήσει ευτυχισμένο όλο το απόγευμα.

--Δεν ήταν παράξενο να έχεις δύο ή τρεις «καλύτερους» φίλους/ες. «Είναι πολύ μεγάλος/η» αναφερόταν μόνο για όσους ήταν πάνω από 18 ετών.

--«Κλέφτες και Αστυνόμοι» ήταν ένα παιχνίδι μόνο για τα διαλείμματα... Και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό να είσαι ο κλέφτης παρά ο αστυνόμος...

--«Δηλιωτηριώδης» αναφερόταν μόνο σε ένα είδος «εντόμου ή υγρού απαγορευμένου» και όχι σε ανθρώπους...

--Για να ταξιδέψει κανείς από τη Γη στον ουρανό, το μόνο που χρειαζόταν να κάνεις ήταν να γίνεις «αστροναύτης ή superman»...

--Το τέλειο ήταν να παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς τέρμα ή βόλεϊ χωρίς δίχτυ και οι κανόνες δεν είχαν και πολύ σημασία...

--Το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί με το αντίθετο φύλο ήταν να σε έπιαναν παίζοντας το «γιατρό».

--«Έχει φέρει όπλο στο σχολείο» σήμαινε ότι σ’ έπιασαν να έχεις σφεντόνα...

--«Ο τελευταίος που θα φτάσει είναι χαζός!!!» ήταν η κραυγή που σ’έκανε να τρέχεις μέχρι που νόμιζες ότι θα σπάσει η καρδιά σου...

--Καμία στον κόσμο δεν ήταν πιο όμορφη από τη μαμά. Ήταν η μόνη που μ’ένα φιλί στο τραύμα σου σ΄έκανε αμέσως καλά...

--Ποτέ δεν έλειπε ένα νόμισμα κάτω από το μαξιλάρι, που στο άφηνε η «Καλή Νεράιδα» ως αντάλλαγμα για το δόντι που σου έπεσε. Ήσουν φυσικά σε άλλο κόσμο αν σου άφηνε χαρτονόμισμα.

--Πάντα ανακάλυπτες τις νέες σου ικανότητες εξαιτίας ενός «Βάζω στοίχημα ότι δεν μπορείς να...»

--Η απογοήτευση ήταν είσαι ο τελευταίος που θα έχεις επιλεχθεί για το θεατρικό του σχολείου.

--«Πόλεμος», σήμαινε μόνο να πετάς κομμάτια κιμωλίας και μπαλίτσες από χαρτί κατά τις «ελεύθερες ώρες»

--Οι «βόμβες νερού» ήταν το πιο μοντέρνο, έξυπνο και δυνατό όπλο που είχε εφευρεθεί.

--«Πόλεμος» ήταν κάτι που είχε συμβεί πριν γεννηθούμε και ποτέ δεν θα συνέβαινε ξανά...

--Για να μετατρέψεις το ποδήλατό σου σε μία δυνατή «μηχανή» χρειαζόταν μόνο να βάλεις μία φιάλη κοντά στις ρόδες.

--Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να περνάς τα απογεύματα του Καλοκαιριού από το να παίζεις με τα παιδιά της γειτονιάς σου ή να περιμένεις να δεις τον γείτονα/γειτόνισσα που τόσο σε αγαπούσε να περνάει...

--Τα «μεγαλύτερα αδέρφια» ήταν τα χειρότερα βασανιστήρια, αλλά επίσης ήταν οι πιο δυνατοί και πιστοί προστάτες...

--Αν μπορείς να θυμηθείς τα περισσότερα απ’ όλα αυτά, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει πραγματικά ζήσει!!!

--Να θυμάσαι πάντα ότι,

«Ημέρα που δεν γελάς... είναι μία χαμένη μέρα»