Al Pacino (1940- ; )

Ο Alfredo James Pacino είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, που μέσα από πολλούς κλασικούς ρόλους ξεχώρισε για τη γνησιότητα του και την αφοσίωση του στην τέχνη της υποκριτής δημιουργώντας πρότυπο για τους νέους που θέλουν να ακολουθήσουν την υποκριτική τέχνη. Γεν

νήθηκε μέσα σε μια ιταλική οικογένεια στο East Harlem της Νέας Υόρκης στις 25 Απριλίου το 1940. Ο πατέρας του Salvatore ήταν ασφαλιστής και χώρισε από τη μητέρα του Rose όταν εκείνος ήταν μόλις δυο ετών. Έτσι μεγάλωσε με τη μητέρα

του στο σπίτι των γονιών της σε μια φτωχή και όχι ιδιαίτερα καλή γειτονία κοντά στο ζωολογικό κήπο του Bronx. Ως μοναχοπαίδι έζησε υπό την (υπέρ)προστασία της μητέρας του, της γιαγιάς και του παππού. Πληγώθηκε παρά πολύ όταν σε ηλικία δώδεκα ετών έχασε τη μητέρα του.

Στο σχολείο οι δάσκαλοι του νωρίς είχαν διακρίνει το ταλέντο του στην υποκριτική, αφού μια από τις αγαπημένες του ασχολίες ήταν το να επαναλαμβάνει ατάκες και φωνές

ηθοποιών από τις ταινίες που έβλεπε. Έτσι πάντα έπαιρνε ρόλους στα διάφορα σχολικά θεατρικά έργα αλλά και αυτός πάντα διάβαζε τους στίχους από τη βίβλο στη προσευχή. Αρχισε να βλέπει την ηθοποιία σοβαρά στα δεκατέσσερα του όταν είδε το Γλάρο του Τσέχωφ και έτσι γράφτηκε στη σχολή High School of the Performing Arts. Όμως το μάθημα των Αγγλικών που δεν συμπαθούσε και δεν παρακολουθούσε ποτέ, ήταν η αιτία να χάσει τη χρονιά του και να παρατήσει τη σχολή.

Στη συνεχεία όμως γράφτηκε στο Herbert Berghof Studio για να συνεχίσει τις υποκριτικές σπουδές του και το 1962 έπαιξε στο παιδικό θέατρο το έργο ΑJack And The Beanstalk. Ασχολούνταν όμως εκτός από την ηθοποιία και με τη συγγραφή αλλά και με την παραγωγή. Μερικές από της θεατρικές του παραγωγές είναι οι: The Creditors, Hello Out There and The Peace Creeps. Την περίοδο αυτή πέρασε ένα διάστημα στη Βοστόνη στο Charles Playhouse όπου έκανε εμφανίσεις στο Awake And Sing και στο America Hurrah.

Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη

εμφανίστηκε στη παραγωγή The Indian Wants the Bronx (1967). Ο ρόλος αυτός του χάρισε το πρώτο του βραβείο, ένα βραβείο Obie για τον καλύτερο ηθοποιό της χρονιάς. Τώρα επιτέλους ήτα

ν στο Broadway. Το 1969 ήταν η αρχή της μεγάλης καριέρας του όπου έλαβε και βραβείο Tony για τον ρόλο του παραγωγή Does The Tiger Wear A Necktie?. Σύντομα ήρθε και η σειρά των ταινιών με πρώτη το «Me, Natalie» (1969) και το «Panic In Needle Park» (1971).

Όντας Ιταλικής καταγωγής τον διάλεξαν να παίξει τον Michael Corleone στο «The

Godfather» του Francis Ford Coppola (1972), αντί για τους Warren Beatty και Jack Nicholson. Ο ρόλος αυτός τον έβγαλε από την αφάνεια και προτάθηκε για βραβείο Oscar. Για Oscar προτάθηκε και για τις τρεις επόμενες του ταινίες: την πραγματική ιστ

ορία του αδιάφθορου αστυνομικού «Serpico» (1973), για το road-movie «Scarecrow» (1973) δίπλα στον Gene Hackman και τέλος για το «The Godfather Part 2» (1974).

Στην συνεχεία ο Pacino επέστρεψε στη πρώτη του αγάπη τη θεατρική σκηνή ανέβασε πολλά θεατρικά και έτσι έκανε μόλις οχτώ ταινίες τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια. Το 1977 κέρδισε και δεύτερο βραβείο Tony για την παραγωγή The Basic Training Of Pavlo Hummel.

Το 1979 προτάθηκε και πάλι για Oscar για την ταινία «And Justice For All» (1979). Σταθμό στην καριέρα του ήταν και ο ρόλος ενός ακόμη μαφιόζου, στον «Scarface» (1983), αλλά και του αστυνομικού που μπλέκει με στα στέκια των ομοφυλοφίλων της Νέας Υόρκης, στο σοκαριστικό φιλμ «The Cruising» (1982).

Το 1985 έρχεται η μεγαλύτερη αποτυχία στη καριέρα του με τη ταινία «Revolution» ενώ την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με τη ταινία «The Local Stigmatic», η οποία δεν προβλήθηκε ποτέ στο κοινό. Πολύ απογοητευμένος χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη. Με την επιστροφή του όμως έγινε και το μεγάλο ΑμπαμΑ της καριέρας του. Πρώτα με την ταινία του 1989 «Sea Of Love», στη συνεχεία με τη ταινία του Warren Beatty «Dick Tracy» (1990) αλλά και το «The Godfather Part 3» (1990). Αμέσως μετά ήρθε η ταινία «Frankie And Johnny» (1991) με τη Michelle Pfeiffer.

Επιτέλους το 1992 ήρθε και το Oscar με την ερμηνεία του στο ριμέικ του ιταλικού φιλμ «Scent Of A Woman». Χρειάστηκαν οχτώ υποψηφιότητες σε ταινίες που άφησαν εποχή στον κινηματογράφο για να κατακτήσει ο Al Pacino το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Μάλιστα, την χρονιά εκείνη υπήρξε υποψήφιος και στην κατηγορία Β΄ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Glengarry Glen Ross». Το 1996 σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Looking for Richard», το οποίο βασίστηκε στο ανέβασμα της θεατρικής παράστασης του Shakespeare Ριχάρδος ο 3ος. Μόλις τον επόμενο χρόνο απέκτησε το δικό του αστέρι στο Hollywood's Walk Of Fame.

Μερικές από της πρόσφατες και πιο πετυχημένες δουλείες του είναι το «Heat» (1995) μαζί με τον Robert DeNiro, το «Donnie Brasco» (1996) δίπλα στον Johnny Depp, «The Devil's Advocate» (1997) μαζί με τον Keanu Reeves, «The Insider» (1999) δίπλα στον Russell Crowe, το «Insomnia» (2002), «The Recruit» (2003) και «The Merchant of Venice» (2005). Η τελευταία του ταινία με τίτλο «Two For The Money» τον ξαναφέρνει και πάλι στο γνώριμο κόσμο του αθλητικού δράματος (μετά το «Any Given Sunday»). Τα επόμενά του σχέδια περιλαμβάνουν ταινίες όπως «88 Minutes», «Torch» και «Rififi».

Στην προσωπική του ζωή τα πράγματα δεν είναι και τόσο στρωτά. Ο Pacino δεν έχει παντρευτεί ποτέ, αλλά έχει μια κόρη την Julie Marie, από τη σχέση του με την καθηγήτρια υποκριτικής Jan Tarrant. Στο παρελθόν είχε μακρόχρονες σχέσεις με τις Michelle Pfeiffer, τη Diane Keaton αλλά και με τη Linda Hodds και μια περιστασιακή σχέση με τη Penelope Ann Miller. Το 2002 είχε σοβαρό δεσμό με την ηθοποιό Beverly D`Angelo και απέκτησαν δίδυμα τον Anthony και την Olivia. Παρα όλες αυτές της άλλοτε σοβαρές και άλλοτε μη σχέσεις του, ο Pacino σήμερα παραμένει ακόμα περιζήτητος γαμπρός μα κυρίως φανατικός εργένης.

cinemanews.gr